Mi-am ridicat spre cer o aripa ingalbenita si a tresarit fosnind,apoi s-a scurs in pasi de dezamagire catre monotonie si rupere de ideal.M-am crispat si am pastrat crapaturi de amintire care dau in clocot.Aproape ca seman cu o frunza toamna.Frumos de vested,tacuta dar mereu pregatita sa scrasnesc la cea mai mica atingere.
Peste mine a trecut prezenta ta;peste tine a trecut inca o farama de timp.Eu sunt sifonata,tu radiezi de noutate.Mi-as infige ghearele in sufletul tau sa pot sa te simt, caci neschimbat esti de nedibuit.Dar si asa,te iubesc si as muri de 1000 de ori sa te vad ranit.
Abonați-vă la:
Postare comentarii (Atom)
Niciun comentariu:
Trimiteți un comentariu